Po 7 latach od uchwalenia tej dyrektywy w dużym stopniu wdrożono ją już do polskiego porządku prawnego (w tym w całości w zakresie geodezji i kartografii). Stworzono trudną do określenia liczbę zbiorów danych, opisujących je metadanych oraz udostępniających je usług sieciowych i geoportali. Większość wystąpień i dyskusji skupiała się więc na tym, co dalej z tym dorobkiem zrobić.
Wielu uczestników konferencji było zgodnych, że należy stawiać na aplikacje, czyli zadbać o to, by biznes, nauka, administracja i społeczeństwo jak najszerzej korzystali z naszej infrastruktury informacji przestrzennej. Jak to zrobić? Przede wszystkim wyjść z tym tematem poza geodezję i kartografię ? zacząć mówić o INSPIRE prostym językiem, pokazywać korzyści z wykorzystania danych przestrzennych, udostępniać je w prosty i atrakcyjny sposób, angażować we współtworzenie rejestrów wszystkie działy urzędów oraz obywateli ? padały propozycje.
Z kolei naukowcy sięgali w jeszcze dalszą przyszłość, mówiąc o konieczności przekształcenia infrastruktury informacji przestrzennej w infrastrukturę wiedzy przestrzennej, wpisującej się w ideę tzw. sieci 3.0. Przejście to jest kwestią czasu, inaczej po prostu nie ogarniemy ogromu zalewających nas danych. Na razie trudno jednak przewidzieć, kiedy takiej infrastruktury się doczekamy.
Zainteresowanych poszczególnymi wystąpieniami zapraszamy do obejrzenia fotorelacji opatrzonej krótkimi streszczeniami prezentacji.
10. edycję konferencji zakończono odczytaniem wniosków z dyskusji panelowej sporządzonych przez Krzysztofa Mączewskiego, geodetę województwa mazowieckiego:
1. Tworzenie infrastruktury informacji przestrzennej uzależnione jest od następujących czynników:
a. Stabilności prawa i aktów wykonawczych do tego prawa, a w szczególności zakończenia procesów definiowania katalogu obiektów zbiorów danych przestrzennych i ich atrybutów, różnego rodzaju formularzy oraz standardu wymiany danych przestrzennych.
b.Wdrożenia zunifikowanego, zintegrowanego, jednolitego sytemu do prowadzenia państwowych zbiorów danych geodezyjno-kartograficznych opartego o normy ISO i standardy OGC z zapewnieniem możliwości wielu podmiotom biznesowym modyfikacji i utrzymania tego systemu na zasadach certyfikowanych przez głównego geodetę kraju, czerpania korzyści z jego wdrażania i szkolenia użytkowników.
2. Rozważyć podjęcie projektu badawczego przez głównego geodetę kraju w sprawie efektywności ekonomicznej tworzenia IIP (jej wpływu na rozwój gospodarki, procesy społeczne, ochronę dóbr kultury, ochronę środowiska i przyrody, bezpieczeństwo obywateli i zarządzanie kryzysowe oraz dochody z podatków).
3. Uruchomić na szczeblu centralnym komórkę transferu wiedzy i technologii tworzenia IIP.
4. Przygotować program szkolenia kadry decyzyjnej na wszystkich poziomach organizacji państwa ? zarówno administracji rządowej, jak i samorządowej.
