Początek końca papierowej geodezji?

Określa ono:
• rodzaje materiałów i zbiorów danych gromadzonych odpowiednio w centralnej, wojewódzkiej i powiatowej części PZGiK;
• sposób i tryb pozyskiwania, ewidencjonowania, przechowywania, zabezpieczania i udostępniania materiałów i zbiorów danych w zasobie;
• wzory klauzul umieszczanych na materiałach gromadzonych w zasobie;
• tryb wymiany danych między poszczególnymi częściami zasobu oraz między bazami danych a wykonawcami prac geodezyjnych i kartograficznych;
• tryb wyłączania materiałów i zbiorów danych oraz sposobu ich przekazywania do właściwych archiwów państwowych.

Rozporządzenie zakłada m.in.: sukcesywną cyfryzację PZGiK do końca 2020 roku, rezygnację z dotychczasowego modelu podziału zasobu na bazowy, użytkowy i przejściowy, wprowadza także nowe zasady ewidencjonowania materiałów.

Zgodnie z zapisami rozporządzenia do dziś ośrodki mają obowiązek zamknąć swoje dotychczasowe rejestry i ewidencje i rozpocząć prowadzenie ich na nowych zasadach. Do 8 kwietnia br. organy prowadzące zasób muszą powołać komisje, które przynajmniej raz do roku będą przeprowadzać analizę przydatności użytkowej poszczególnych materiałów. Gremium takie ma się składać z 5 pracowników ośrodka, przy czym w jego pracach musi uczestniczyć ich przynajmniej trzech. Dokumenty uznane przez komisję za nieprzydatne, mają być wyłączane z zasobu i przekazywane do państwowego archiwum.

Kolejna ważna data to 8 stycznia 2015 r. Do tego czasu ośrodki muszą wpisać do nowej ewidencji wszystkie materiały przechowywane dotychczas w postaci elektronicznej. Określony w rozporządzeniu tzw. System PZGiK należy wdrożyć do 8 stycznia 2017 r. Do czasu jego uruchomienia rejestr zgłoszeń, ewidencję materiałów zasobu oraz rejestr wniosków o udostępnienie materiałów należy prowadzić w systemie informatycznym „zapewniającym bezpieczne gromadzenie informacji oraz możliwość późniejszej konwersji zgromadzonych danych do systemu PZGiK”.

Więcej o rozporządzeniu ws. PZGiK w listopadowym wydaniu miesięcznika GEODETA